Synowa nie lubiła teściowej, a ta niechęć była wzajemna. Po śmierci męża Natalia Jewgieniewna z trudem przychodziła do siebie, wierząc, że nie będzie w stanie znieść takiej straty, ale jak pokazał czas, udało jej się. Jak mówi przysłowie, kłopoty nie przychodzą same: jej syn przyprowadził matkę na spotkanie z przyszłą synową. Była wulgarna, z siwymi włosami od farby, obcisłymi ubraniami i bezczelną osobowością. Bardzo niewiarygodna dziewczyna.
Bez względu na to, jak bardzo Natalia Jewheniwna przekonywała syna, by się z nią nie żenił, nic się nie działo. Pewnego dnia mąż i żona przyszli do jej domu, a synowa przyniosła mnóstwo śmieciowego jedzenia, którego Natalia nie jadła od dawna.
Usiedli, żeby napić się herbaty, i moja synowa bezwstydnie zapytała mnie: “Natalia Jewgieniewna, sprzedajmy twoje dwupokojowe mieszkanie i kupmy jednopokojowe mieszkanie dla ciebie i dla nas.” “Nie”, powiedziała stanowczo Natalia Jewgieniewna, “nic nie powiesz.” Spojrzała na swojego syna. Syn siedział cicho i nic nie powiedział. Najwyraźniej żona go upokorzyła. Rozwiedliby się, ale mieli dwójkę dzieci… Potem wyszli z domu bez słowa.
Po tym incydencie Nataliia postanowiła odwrócić swoją uwagę od różnych myśli i po zmianie harmonogramu zaczęła robić coś aktywnego. Codziennie rano i wieczorem wychodziła na spacer. Jej sąsiedzi, “kumuszki”, siadali przy wejściu i obgadywali wszystkich dookoła, a kiedy Natalia wychodziła, mówili, że nie są jej małżonkami, żeby z nimi siedziała.
Natalia zawsze mentalnie odpowiadała: “Co za małżeństwo… Jestem tylko nauczycielką w szkole podstawowej i mam emeryturę”. Pewnego wieczoru poślizgnęła się i skręciła kostkę. Kumushki natychmiast pobiegł jej pomóc i wkrótce trafiła do szpitala. Okazało się, że kostka jest pęknięta i założono jej gips. Bez względu na to, ile razy dzwoniła do syna, ten albo nie odbierał, albo zawsze był zajęty. Kumuszkowie dodawali jej otuchy, gotowali posiłki i opiekowali się nią.
Natalia nauczyła ich sztuki origami. A potem długo oczekiwany telefon od syna: “Cześć, mamo, myśleliśmy, że może mogłabyś się do nas wprowadzić, a my moglibyśmy wynająć twoje mieszkanie.” “Jestem w pracy… prowadzę samochód… wszystko na raz… to niewygodne… na razie”. Rozłączyła się i kontynuowała nauczanie swoich przyjaciół. Wszyscy razem żartowali i śmiali się, a syn nigdy nie przejmował się matką, zawsze był zajęty.