Vadym i Olena nie mogli mieć dziecka po 7 latach spędzonych razem, wielu badaniach i dwóch nieudanych eko. Elena nie była szczególnie zmartwiona, ponieważ pomysł posiadania dziecka należał do jej męża.
Pewnego dnia Vadim przypadkowo odwiedził stronę internetową funduszu charytatywnego, gdzie znajdowały się profile dzieci szukających rodziców. Jedna dziewczyna wpadła mu w oko, jak to mówią, miłość od pierwszego wejrzenia. Była zabawną blondynką, a jej oczy były zielone jak szmaragdy. Jednak jej oczy są skośne, ale to prawdopodobnie czyni ją jeszcze bardziej uroczą. Namowy Oleny trwały długi miesiąc, a gdy zobaczyli córkę, Vadym zniknął.
Sonya miała wtedy pięć lat. Miała duże oczy i uśmiech na twarzy. Zawołali ją, a ona przyszła do nich i utykała. Jej noga była krótsza od drugiej. Lena od razu odmówiła: nie chciała kaleki i tyle. Vadym obiecał żonie, że dokręci śruby, myśląc, że im przejdzie. Dokumenty zostały zebrane, a Sonya zabrana. Byłem zaskoczony tym, co się stało,
W sierocińcu dzieci są zwykle zamykane, ale ona nadal była dobrym dzieckiem, jej oczy uśmiechały się, nawet gdy była smutna. Musiały minąć jakieś trzy miesiące, zanim zaczęłam to zauważać: Sonia chodzi smutna. Cały czas milczy. Pewnego dnia wrócił wcześniej z pracy – chciał zabrać swoje dziewczynki do kawiarni.
Z powodu krzyków córki jego żona nie usłyszała, jak wchodzi do domu. Wchodzi i znajduje córkę skuloną w kącie, a jego żona jest nad nią, krzyczy i uderza ją w twarz kapciem. Podbiegł do niej, wyciągnął pantofel i uderzył nim żonę w twarz. Była zszokowana, nie spodziewała się tego. Zabrał córkę do pokoju i uspokoił ją.
Lena wyszła i stanęła z rękami po bokach. Wyrzucił ją z budynku z rękami i kapciami. Zabrała swoje rzeczy przez okno. Oczywiście, to była moja wina, że oczekiwałem od żony więcej, niż mogła dać. Minęły dwa lata od ich rozwodu. Lena mieszka sama, tylko ona i Sonia są razem. Sonia jest pierwszoklasistką, kocha tatę i nie brakuje jej miłości mamy.